วันพฤหัสบดีที่ 15 มีนาคม พ.ศ. 2555

ความคาดหวังในอนาคต

 

อยากเรียนวิศวกรรมศาสตร์มากๆ ทำไมผมก็ยังตอบโจทย์ในใจของตัวเองไม่ได้ ผมอยากทำอะไรบางสื่งบางอย่างที่พ่อ+แม่+พี่+คนรอบตัวของผมว่้า  ผมโตแล้วดูแลตัวเองได้มากพอที่จะสามารถเลี้ยงดูพ่อ+แม่ ได้ในบ้างส่วน จริงๆก็อยากเป็นตำรวจด้วย เป็นเหมือนพ่อ ที่คอยให้กำลังใจผมตลอดมา อยากเลี้ยงดูคนที่ผมรัก แค่นี้แหละที่ผมต้ิองการ

ความสำคัญ ของวันปัจฉิมนิเทศ


เป็นวันสุดท้ายที่จะได้อยู่กับเพื่อน ได้พบอาจารย์ อีกมากมาย  และจะได้ใส่กางเกงขาสั้นสีดำ เสื้อขาวคอปก ปักอักษร ส.ล. ไว้ อาจารย์ทุกท่านได้อบรมสั่งสอนในทุกๆเรื่อง เป็นขวัญกำลังใจให้ก้าวเดินต่อไป และได้ระบายความในใจให้เพื่อนแต่ละคนฟัง  อยากจดจำหน้าของเพื่อนๆ และอาจารย์ที่รักทุกคนไว้ อยู่ในใจ ของผมตลอดไป ขอบคุณ ที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมานะเพื่อนๆ ขอบใจพวกนาย+เธอ จริงๆ

 ความรักและความศรัทธา ในโรงเรียนแห่งนี้

 

โรงเรียนสันติราษรฎ์วิทยาลัย  สถาบันแห่งนี้ จากที่ได้เข้ามาอยู่ในนี้มีความรู้สึกรักในสถาบันสันติราษรฎ์แห่งนี้ รักเพื่อน รักอาจารย์ เป็นความรู้สึกที่รักจนอยากกลับย้อนไปม.4เพื่ออยู่กับเพื่อนและในช่วงเวลาต่างๆที่อยู่ในสถาบันแห่งนี้ อยากทำอะไรที่มันดีๆอีกสักครั้งก่อนจากไป พอจะจากไปก็รู้สึกใจหาย รู้สึกเวลามันผ่านไปเมื่อ 1 ชั่วโมงก่อน อารมณ์ประมาณว่า จบแล้วหรอทำไมมันไวมากๆ  จำได้ล่าสุดยังโดดเรียนเกเรอยู่กับเพื่อนอยู่เลย ไม่อยากจากช่วงนี้เวลาเหล่านี้ไป ไม่อยากจากอาจารย์ กวาง  อันเป็นที่น่ารักของพวกผมเลย แต่จะย้อนเวลาไปก็ไม่ได้  คนเราต้องเดินหน้าต่อไป ความรู้สึกที่มีให้กับเพื่อนๆ น้องๆ อาจารย์ รู้สึกดีใจที่ได้มาเรียนที่แห่งนี้ครับ